Wskazać w tym miejscu należy , że przesłankami skutecznego dochodzenia roszczenia z art. 225 k.c. są: istnienie po stronie powodowej odpowiedniego prawa do rzeczy, posiadanie jej przez pozwanego, noszące cechy bądź to posiadania samoistnego bądź zależnego oraz brak podstawy prawnej do korzystania z rzeczy przez posiadacza. Właściciel rzeczy może na podstawie art. 222 k.c. domagać się wydania rzeczy od każdej osoby, która rzeczą faktycznie włada, nie mając ku temu skutecznego względem niego uprawnienia do władania rzeczą. Należność za bezumowne nie dzieli się na świadczenia okresowe a jest ono należnością jednorazową za cały okres korzystania z rzeczy przez posiadacza bez tytułu prawnego . Przepisy o ochronie własności nie określają wysokości wynagrodzenia za korzystanie, odszkodowania za zużycie, pogorszenie lub utratę rzeczy, zwrotu pobranych pożytków lub ich wartości. Przy określaniu jego wysokości nie mają zastosowania kryteria przewidziane w art. 361 §2 k.c. Decyduje tu obiektywne kryterium jakim jest układ cen rynkowych stawek za korzystanie z nieruchomości tego rodzaju. Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Ciężar dowodu wiąże się z obowiązkiem twierdzenia i dowodzenia okoliczności, które mają istotne znaczenie dla oceny zasadności dochodzonego roszczenia.. Strona powodowa domagając się wynagrodzenia powinna – zgodnie z art. 6 k.c. – wykazać istnienie przesłanek. Skoro zatem rzeczą powoda było przedstawienie dowodów na okoliczność wysokości poniesionej szkody, mógł on zaoferować dowód z opinii biegłego, który mógłby przeanalizować i zweryfikować wartość żądanego roszczenia w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, które to wartość była kwestionowana przez pozwanego w toku procesu. Powód zaniechał, tego, w takiej sytuacji Sąd władny jest uznać iż powód nie wyczerpał wszystkich dopuszczalnych środków dowodowych a co za tym idzie brak było podstaw do zastosowania art. 322 k.p.c. do udowodnienia konkretnej wysokości żądania powoda. W ocenie pozwanego powód nie wykazał też wysokości poniesionej szkody z tytułu korzystania z przedmiotowej nieruchomości oraz utraconych pożytków.