Pamiętać należy, że tymczasowe aresztowanie nie jest surogatem kary pozbawienia wolności i w tej sytuacji, gdy nie jest ono konieczne dla zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania nie powinno być stosowanie: „Art. 257 § 1 wyraża zasadę umiaru w stosowaniu środków zapobiegawczych i jednocześnie wyjątkowości tymczasowego aresztowania, które może być stosowane dopiero wówczas, jeżeli inne, łagodniejsze środki są niewystarczające. Regułę tę wspiera art. 251 § 3, nakazujący wyjaśnienie w uzasadnieniu postanowienia tymczasowego aresztowania, dlaczego nie zastosowano innego środka zapobiegawczego. Zasada ta funkcjonuje także po zastosowaniu tymczasowego aresztowania; środek ten należy niezwłocznie zmienić na łagodniejszy, jeżeli jest on wystarczający w danym układzie okoliczności sprawy”(W. Grzeszczyk. Kodeks postępowania karnego. Komentarz, LexixNexis 2012, uwagi do art. 257).Zatem waga zarzuconego oskarżonemu czynu, tudzież grożąca mu długoterminowa kara pozbawienia wolności nie mogą, stanowić samodzielnej przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania