W sprawie rozwodowej można powołać się na wyrok w sprawie karnej. Zgodnie z art. 11 k.p.c.: „Ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa [podkr. aut.] wiążą sąd w postępowaniu cywilnym. Jednakże osoba, która nie była oskarżona, może powoływać się w postępowaniu cywilnym na wszelkie okoliczności wyłączające lub ograniczające jej odpowiedzialność cywilną”. Powyższa regulacja oznacza, że: „Sąd rozpoznający sprawę cywilną musi przyjąć, że skazany popełnił przestępstwo przypisane mu wyrokiem karnym” (wyrok SN z 14.04.1977 r., IV PR 63/77, LEX nr 7928). Należy jednak podkreślić, że nie mają, zgodnie z brzmieniem art. 11k.p.c., „mocy wiążącej w postępowaniu cywilnym zarówno inne ustalenia wyroku lub postanowienia wydane w postępowaniu karnym, jak i wszelkie inne ustalenia wyroku skazującego poza ustaleniami co do popełnienia przestępstwa” (wyrok SN z 18.09.1969 r., II CR 308/69, LEX nr 1038). Sąd cywilny nie jest związany uzasadnieniem wyroku sądu karnego. Zgodnie z wyrokiem SN z 6.03.1974 r., II CR 46/74, LEX nr 4893: „Nie można też traktować uzasadnienia wyroku karnego czy jego fragmentów jako dokumentu ze wszystkimi skutkami procesowymi, jakie k.p.c. wiąże z dokumentem urzędowym (art. 244 i 252 k.p.c.)”. W wyroku z 11.12.1967 r., II PR 155/67, LEX nr 6258, SN podkreślił, że: „Dokumentem w rozumieniu art. 244 k.p.c. nie są akta karne w całości, lecz poszczególne protokoły przesłuchań świadków biegłych, oskarżonych, opinie biegłych itp. zawarte w aktach karnych. Globalne zaliczenie na rozprawie w poczet dowodów obszernych akt innego postępowania, nie przewidziane przepisami k.p.c., może postawić strony w sytuacji zaskoczenia, gdyż nie mogą one przewidzieć, które z dokumentów Sąd weźmie pod uwagę przy wydawaniu wyroku” (por. także wyrok SN z 25.08.1970 r., II PR 418/69, LEX nr 12209). Związanie wyrokiem karnym nie oznacza jednak związania sądu cywilnego rozstrzygnięciem co do winy sprawcy. Zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów SN z 28.04.1983 r., III CZP 14/83, LEX nr 2884: „Prawomocny wyrok skazujący za przestępstwo nieumyślne nie wyłącza w świetle art. 11 k.p.c. możliwości ustalenia w postępowaniu cywilnym, że sprawca działał umyślnie”. Inaczej SN przyjął w uchwale z 20.01.1984 r., III CZP 71/83, LEX nr 2971, której teza brzmi: „Prawomocne skazanie za przestępstwo umyślne wyłącza w świetle art. 11 k.p.c. możliwość ustalenia, że sprawca działał nieumyślnie”. Zgodnie z tezą wyroku SN z 20.02.1978 r., IV CR 30/78, LEX nr 8072: „w wypadku skazania powoda prawomocnym wyrokiem skazującym sąd nie może przyjąć w procesie cywilnym, że powodowi w ogóle nie można przypisać winy”.