Zgodnie z art. 2161 § 1 k.p.c., w sprawach dotyczących osoby małoletniego, sąd, przed wydaniem wyroku, wysłucha dziecko, jeżeli jego rozwój umysłowy, stan zdrowia oraz stopień dojrzałości na to pozwoli. Wysłuchanie to powinno dotyczyć jedynie tych spraw, które dotyczą dziecka, czyli władzy rodzicielskiej, kontaktów z rodzicami, czy ustalenia miejsca zamieszkania dziecka.
Wysłuchanie małoletniego ma charakter względnie obligatoryjny, a więc ograniczony jedynie stanem rozwoju dziecka, czyli jego rozwojem umysłowym, stanem zdrowia oraz stopniem dojrzałości. Oznacza to, że sąd ma obowiązek wysłuchać dziecko orzekając w każdej kwestii dotyczącej go bezpośrednio (władza rodzicielska, miejsce zamieszkania, kontakty z rodzicami), gdy tylko stan jego rozwoju na to zezwala. Powinność wysłuchania dziecka podkreślił także Sąd Najwyższy, który stwierdził, że „kierując się celowością, przy uwzględnieniu stopnia dojrzałości małoletniego oraz charakteru sprawy opiekuńczej, właściwy sąd powinien zapoznać się ze stanowiskiem tego małoletniego, mając na względzie jego dobro” (postanowienie Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1998 r., I CKN 1122/98, OSN 1999 Nr 6, poz. 119).