W postanowieniu z dnia 24 września 1984 r. ( II CZ 104/84 ) Sąd Najwyższy przyjął, że instytucja zwolnienia od kosztów sądowych stanowi w istocie pomoc państwa dla osób, które ze względu na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić kosztów bez wywołania uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i rodziny.
Jak słusznie wskazał SN dla wydatków związanych z prowadzeniem procesu strona powinna znaleźć pokrycie w swych dochodach przez odpowiednie ograniczenie innych wydatków, nie będących niezbędnymi do utrzymania (postanowienie SN z dnia 24 września 1984 r., II Cz 104/84, LEX 8623). Z kolei jak wskazano powyżej, wnioskodawczyni z uwagi na wysokość otrzymywanego świadczenia oraz kosztów leczenia i własnego utrzymania nie jest w stanie ograniczyć innych wydatków, albowiem wszelkie jej wydatki są wydatkami koniecznymi.