Jak słusznie podkreśla się w orzecznictwie, sąd może umorzyć postępowanie na posiedzeniu w trybie art. 339 § 3 pkt 1 podczas wstępnej kontroli aktu oskarżenia, a więc uznać, że zaistniała sytuacja objęta normą art. 17 § 1 pkt 2, wówczas, gdy z samej treści zgromadzonych dowodów, opisu czynu i okoliczności faktycznych jednoznacznie wynika brak znamion czynu zabronionego (postanowienie SA w Katowicach z 31.10.2012 r., II AKz 626/12, LEX nr 1285294). Innymi słowy, przyjęcie występowania przesłanki umorzenia postępowania na posiedzeniu nie może być następstwem oceny wiarygodności dowodów (postanowienie SA w Krakowie z 22.06.2011 r., II AKz 176/11, KZS 2011/9, poz. 50). Gdy zebrane dowody nie mają jednoznacznego wyrazu, a więc dokonanie ustaleń co do istotnych okoliczności czynu wymaga głębszego badania i wieloaspektowej oceny materiału dowodowego, to umorzenie postępowania na posiedzeniu przed rozprawą nie jest dopuszczalne (postanowienie SA w Krakowie z 13.12.2011 r., II AKz 463/11, KZS 2012/2, poz. 40; postanowienie SN z 13.09.2005 r., V KK 143/05, OSNwSK 2005, poz. 1650).