Jedną z podstawowych zasad w postępowaniu karnym jest zasada prawdy materialnej. Niejednokrotnie zdarza się, że mimo podstawowych zasad procedury karnej Sąd wydaje wyrok wyrok skazujący w oparciu o nieprawidłowo i pobieżnie zweryfikowany materiał dowodowy, nadto przypisując oskarżonemu winę w oparciu o błędną ocenę tego materiału dowodowego, dokonaną w sposób zupełnie dowolny. Sąd meriti rozstrzygając niniejszą sprawę w opisany sposób, pozostawiając poza zakresem rozpatrzenia okoliczności istotne dla jej merytorycznego rozstrzygnięcia, nie tylko naruszył szereg przepisów proceduralnych, powodujących błąd w ustaleniach faktycznych tej sprawy, ale również nie dopełnił konstytucyjnego, konwencyjnego i ustawowego standardu rzetelnego procesu. Do kanonów procedury karnej należy zasada domniemania niewinności, z której wynika, że oskarżony musi być traktowany jako niewinny dopóki nie zostanie mu dowiedziona wina w sposób nie pozostawiający żadnych wątpliwości. Dyspozycja bowiem art. 5 § 1 k.p.k. warunkuje wydanie wyroku skazującego udowodnieniem, a nie jedynie uprawdopodobnieniem winy oskarżonego. W związku z tym, wyrok uniewinniający zapada nie tylko wówczas, gdy wykazana zostanie niewinność oskarżonego ale również wówczas, gdy nie zostanie udowodniona jego wina.