Zgodnie z treścią wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 8 listopada 2013 r. w sprawie sygn. akt. II Ca 839/13 przez zmianę stosunków w rozumieniu art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego należy rozumieć istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie albo zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych. Ustalenie zmiany stosunków następuje natomiast poprzez porównanie stanu istniejącego w dacie uprawomocnienia się wyroku zasądzającego alimenty ze stanem istniejącym w dacie orzekania o ich podwyższeniu bądź obniżeniu.
Mając na uwadze powyższe, małoletnie dziecko stron żyje na zdecydowanie niższym poziomie aniżeli pozwany. Z kolei dziecko ma pełne prawo do życia na takiej samej stopie, jak jego rodzicie (uchwała SN z 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86). Oznacza to, że pozwany powinien zapewnić tożsamy poziom swojemu dziecku, a nie ograniczyć się jedynie do kosztów zaspokających podstawowe potrzeby córki. Uzasadnione potrzeby wynikają z kosztów utrzymania dziecka na właściwym dla niego poziomie z uwagi na jego wiek, miejsce pobytu dziecka, jego środowisko, stan zdrowia i cały szereg okoliczności każdego konkretnego przypadku (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 r. o sygn. akt III CRN 350/69, OSNPG 1970/2/15).
Zakres obowiązku alimentacyjnego może i powinien być większy od wynikającego z faktycznych zarobków i dochodów zobowiązanego, jeśli przy pełnym i właściwym wykorzystaniu jego sił i umiejętności zarobki i dochody byłyby większe, a istniejące warunki społeczno-gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie (wyrok SN z dnia 9 stycznia 1959 r. 3 CR 212/59 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 1975 r. III CRN 48/75). Fikcyjne zaniżanie swoich dochodów przez obowiązanego poprzez niewykorzystywanie w pełni możliwości zarobkowych nie stoi, więc na przeszkodzie zasądzeniu wyższych alimentów. Zasady doświadczenia życiowego wskazują, iż pozwany z tytułu prowadzonych działalności gospodarczych, przy uwzględnieniu poziomu jego życia, posiadanych samochodów, licznych wyjazdów zagranicznych, osiąga znaczne dochody.