Podstawą nałożenia na powoda obowiązku alimentacyjnego był art. 133 § 1 k.r.o., zgodnie z którym: „Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.” Powyższy przepis jest też podstawą żądania niniejszego pozwu, powód stoi bowiem na stanowisku, iż wystąpiła w sprawie negatywna przesłanka obowiązku alimentacyjnego ojca wobec córki w postaci usamodzielnienia się pozwanej.
Wskazać w tym miejscu należy, iż ustawa nie uzależnia ustania obowiązku alimentacyjnego rodzica wobec dziecka od osiągnięcia przez dziecko określonego wieku, czy też np. od zakończenia edukacji. Ustawodawca stanowiąc o tym obowiązku posłużył się jednym tylko kryterium – zdolnością uprawnionego do samodzielnego utrzymania się. W konsekwencji, choć wprawdzie oczywistym jest, że najczęściej osiągnięcie zdolności do samodzielnego zarobkowania zbiega się w czasie z ukończeniem nauki, to jednakże nie należy tych dwóch okoliczności w każdej sytuacji ze sobą utożsamiać, nierzadko wystąpi bowiem sytuacja, że pomimo kontynuowania nauki uprawniony do alimentacji zdolny będzie do samodzielnego utrzymania się. Gdy dziecko zacznie uzyskiwać wystarczające dochody z tytułu wykonywania pracy zarobkowej i z tej przyczyny uzyska samodzielność ekonomiczną nawet przed osiągnięciem pełnoletności, wówczas obowiązek alimentacyjny, jaki spoczywał względem niego na jego rodzicach, wygaśnie. Zgodnie z treścią art. 87 k.r.o.: „Rodzic i dzieci obowiązani są wspierać się wzajemnie”, zaś art. 91 k.r.o. stanowi, że: „Dziecko, które ma dochody z własnej pracy, powinno przyczyniać się do pokrywania kosztów utrzymania rodziny, jeżeli mieszka u rodziców”. Wspólną ideą powyższych uregulowań i prawa alimentacyjnego jest postrzeganie dziecka jako członka grupy rodzinnej, czyli osoby, której prawo nie sytuuje ponad rodziną, lecz w jej wnętrzu, w tym sensie, że przekazując dziecku prawa, nie pomija też spoczywających na dziecku obowiązków (tak: H. Dolecki (red.), T. Sokołowski (red.), M. Andrzejewski, A. Lutkiewicz-Rucińska, A. Olejniczak, A. Sylwestrzak, A. Zielonacki, Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, LEX/el. 2010 nr 86678).
W tego typu sprawach treść żądania i jego uzasadnienie warunkuje art. 133 § 1 k.r.o., stanowiący, że rodzice są obowiązani do alimentowania dziecka do czasu jego usamodzielnienia się, a więc uzasadnienie musi wskazywać na te wszystkie elementy, które świadczą o usamodzielnieniu się dziecka.
Z tego punktu widzenia nie są istotne możliwości dochodowe rodziców, gdyż przesłanka samodzielności dziecka ma byt niezależny i obiektywny w tym sensie, że nie zależy od zamożności rodziców, ale od tego, na ile przygotowali dziecka do pracy zarobkowej dla dobra własnego i społecznego (por. Jacek Ignaczewski, Komentarz do spraw rodzinnych, Warszawa 2012, s. 527).
Dziecko, które uzyskało samodzielność może popaść później w niedostatek i wówczas obowiązek alimentacyjny rodzica zacznie istnieć nadal, ale już na ogólnych zasadach, tak jak w stosunku między krewnymi. Może wtedy domagać się alimentów od rodziców z powołaniem się na stan niedostatku (por. J. Ignaczewski, op.cit, s. 571).